مهدی جان! کجای این بیکرانه در غربت اید...

مهدی جان! مائیم، همان بدعهدانِ روزگار. همان قومی که

رمضان ها در شادی و اندوه می غلتند. همان درویشان نامهربان.

همان ها که نمی بینند - قرن هاست - شما فانوس به دست در

جاده و بیراهه ایستاده اید.